Een oud grensgeschil tussen Nederland en Duitsland is nieuw leven ingeblazen door plannen voor de aanleg van een Duits windturbinepark “Riffgat” boven Schiermonnikoog. De Duitsers vinden dat zij het park in hun eigen zeegebied bouwen, terwijl ons land stellig van mening is dat het stuk Noordzee Nederlands gebied is en dus in ons land een bouwvergunning moet worden aangevraagd.
De Waddenvereniging verzet zich tegen de plannen vanwege de nadelige invloed op flora en fauna en de verstoring van het vrije zicht.
Zie kaartje van het betwiste grensgebied.
Windmolenpark mogelijk op Nederlands territorium
door Rob Savelberg
Nederland en Duitsland hebben achter de schermen al meer dan tien maanden knallende ruzie over de aanleg van een omstreden Duits windmolenpark boven Schiermonnikoog.
De Duitsers vinden dat zij het molenpark op hun eigen zeegebied bouwen, terwijl ons land stellig van mening is dat het stuk Noordzee Nederlands gebied is en dus in ons land een bouwvergunning moet worden aangevraagd.
Behalve het grensgeschil stuit de aanleg van het windenergiepark op verzet van de Waddenvereniging. „De aanleg kan zeer nadelig zijn”, zegt Auke Wouda van de Waddenvereniging. „Flora en fauna kunnen bedreigd worden, er zal veel lawaai bij het bouwen zijn en beschermde diersoorten als de bruinvis moeten uitwijken. Daarnaast willen we dat er twaalf mijl uit de kust vrij zicht is.”
Het offshore windpark ‘Riffgat’, dat het Duitse energieconcern EWE ten noorden van Schiermonnikoog en het Duitse eiland Borkum wil bouwen, moet honderdduizend huishoudens van stroom voorzien.
Door politieke en economische problemen heeft EWE al een negatieve rating van agentschap Moody’s gekregen. De bouw van de dertig nieuwe windmolens zou aanvankelijk volgend jaar al beginnen, nu wordt dat medio 2013. „Wij dachten dat we op Duits territorium gaan bouwen”, zegt een woordvoerder. „We hebben al een Duitse vergunning uit Oldenburg.”
Tijdens diverse bezoeken van premier Rutte en minister Rosenthal aan hun collega’s in Berlijn is het niet gelukt het grensgeschil te beslechten. „Er is geen sprake van een conflict”, zeggen Nederlandse diplomaten. Ook de Duitsers reppen van „constructieve gesprekken”.
Maar de twee landen zijn het oneens waar de zeegrens loopt. „Het is onhandig als je geen duidelijke afspraken hebt”, valt bij Buitenlandse Zaken te horen. In 1960 werd het Eems-Dollard-verdrag gesloten. Daarbij werd de zeegrens tot drie zeemijl bepaald. Het gebied daarbuiten werd niet vastgelegd. Dat wreekt zich nu. „Vroeger hadden we niet te maken met zo veel baggerwerkzaamheden of het betonnen van vaargeulen. Tegenwoordig is het veel drukker op zee”, licht een zegsvrouw van Buitenlandse Zaken toe.
De Telegraaf, 11 augustus 2011