Na de uitspraak van de Raad van State in 2021 dat de Nederlandse milieuregels voor windturbines onrechtmatig zijn omdat ze strijdig zijn met de Europese SMB-richtlijn is de regering naarstig aan de slag gegaan om de onderliggende en kennelijk onmiskenbaar slechte wetgeving te “repareren”. Drie jaar later ligt er een concept planMER klaar met eveneens ondeugdelijke onderbouwing en die vol staat met hele en halve (on)waarheden. Zonder deugdelijke inhoudelijke onderbouwing blijft alles gewoon bij het oude. Het meest in oog springend zijn de onderwerpen geluid en gezondheid en tevens het voortdurend bijstellen en vergroten van de doelstellingen voor windturbines – het houdt gewoon niet op!

De laatste kunstgreep waaronder de uitbreidingen plaats moeten vinden zijn de Regionale Energiestrategieën (RES). Deze afspraken zijn echter onrechtmatig omdat ze zonder voldoende democratische legitimatie en burgerparticipatie worden doorgevoerd. Beslissingen die grote impact hebben op landschappen, woonomgevingen en lokale economieën worden vaak genomen zonder uitgebreide inspraak van de lokale bevolking. Bovendien worden de financiële lasten en nadelige gevolgen, zoals waardevermindering van eigendommen en gezondheidsrisico’s, onevenredig gedragen door burgers in plaats van grote energiebedrijven. Dit ondermijnt de rechtsgelijkheid en rechtvaardigheid.

De jaargemiddelde eenheid voor windturbinegeluid (Lden) zou door de EU (2002) en de WHO (2018) geadviseerd zijn, maar niets is minder waar. Het Europarlement noemt in 2002 Lden niet geschikt voor niet constante geluidsbronnen, dus niet voor windturbinegeluid. De WHO is in 2018 nog duidelijker, die schrijft expliciet dat Lden geen geschikte maat is om windturbinegeluid te karakteriseren. Geen enkel EU land gebruikt Lden dan ook als maat voor windturbinegeluid.
De hoogte van de norm (47 dB Lden), in 2009 samen met de windsector gekozen om ruimte te scheppen voor windparken, zorgt ervoor dat vergeleken met de buurlanden Nederland veruit de slechtste norm heeft. Overal in West-Europa is de minimumafstand van windturbines tot woningen minstens tweemaal zo groot als in Nederland, in de meeste landen zelfs drie-of-meer-maal.

Het onderwerp gezondheid is bij de regering een ondergeschoven kindje, uit niets blijkt dat de gezondheid van omwonenden serieus wordt genomen. Als maat voor de gezondheid wordt alleen het aantal omwonenden dat ernstige hinder ondervindt aangedragen. De getallen hiervoor komen echter uit niet meer dan twee onderzoeken die op geen enkele wijze gezondheidsaspecten behandelen. Dit is te meer schrijnend omdat in de Grondwet staat dat het bevorderen van de volksgezondheid een taak van de overheid is. De EU stelt de gezondheid van de burgers zelfs centraal (Project-richtlijn 2011/2014).

Landelijke petitie.
De stichting Windalarm is een landelijke petitie gestart die de overheid oproept “om onmiddellijk te stoppen met het plaatsen van industriële windturbines in onze leefomgeving. Er is gèèn gedegen onafhankelijk onderzoek door de overheid naar nadelige effecten van windturbines en naar de noodzaak voor meer windturbines op land.” Verzocht wordt
* de bouw van windturbines op land te stoppen totdat er gedegen onafhankelijk onderzoek is gedaan naar de noodzaak van nog meer windturbines op land;
* normen te ontwikkelen die écht beschermen en ook handhaafbaar zijn;
* het voorzorgsprincipe te hanteren, want de overheid kan niet uitsluiten dat er met industriële windturbines gezondheids- en milieuproblemen ontstaan;
* overlast van bestaande windturbines drastisch te reduceren.
Het spreekt vanzelf dat het NKPW dit initiatief van harte steunt. De petitie is HIER te vinden. Onderteken en verspreid haar onder partner, familie, vrienden en kennissen.

De petitie sluit op 14 september 2024 en zal daarna aan de Tweede Kamer aangeboden worden.